ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ

ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΦΥΛΛΑ

Ω! πόσο θα ήθελα να θυμάσαι
Τις ευτυχισμένες μέρες που ήμαστε φίλοι.
Εκείνο τον καιρό η ζωή ήταν πιο ωραία,
Και ο ήλιος πιο καύτός από το σημερινό.
Τα νεκρά φύλλα μαζεύονται με το φτυάρι.
Βλέπεις, δεν ξέχασα…
Τα νεκρά φύλλα μαζεύονται με το φτυάρι,
Οι αναμνήσεις και οι νοσταλγίες επίσης
Και ο βοριάς τα παρασύρει
Στη κρύα νύχτα της λησμονιάς.
Βλέπεις, δεν ξέχασα
Το τραγούδι που μου τραγουδούσες.

Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει.
Εσύ, μ’ αγαπούσες και σ’ αγαπούσα
Και ζούσαμε μαζί οι δυο μας,
Εσύ που μ’αγαπούσες, εγώ που σ’αγαπούσα.
Μα η ζωή χωρίζει εκείνους που αγαπιούνται,
Σιγά-σιγά, χωρίς να κάνει θόρυβο
Και η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο
Τα βήματα των χωρισμένων εραστών.

Τα νεκρά φύλλα μαζεύονται με το φτυάρι,
Οι αναμνήσεις και οι νοσταλγίες επίσης
Μα η αγάπη μου σιωπηλή και πιστή
Χαμογελά πάντα και ευχαριστεί τη ζωή.
Σ’αγαπούσα τόσο, ήσουνα τόσο όμορφη.
Πως θέλεις να σε ξεχάσω;
Εκείνο τον καιρό, η ζωή ήταν πιο ωραία
Και ο ήλιος πιο καυτός από το σημερινό.
Ήσουν η πιο γλυκιά μου φίλη
Μα δεν έχω ανάγκη τις νοσταλγίες
Και το τραγούδι που τραγουδούσες,
Πάντα πάντα θα το ακούω!

Ας δούμε όμως την ιστορία του τραγουδιού- Τα νεκρά φύλλα- που είχε την τύχη να γνωρίσει τη μεγαλύτερη επιτυχία από τα τραγούδια του Πρεβέρ.

Βρισκόμαστε στο έτος 1946, ο Πρεβέρ έχει γράψει το σενάριο για την ταινία "Οι πόρτες της νύχτας", που περιείχε και δύο καταπληκτικά τραγούδια: "Τα νεκρά φύλλα" και "Τα παιδιά που αγαπιούνται."

Στην οδό Ντοφίν υπήρχε ένα ήσυχο εστιατόριο. Στον πρώτο όροφο, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα είχαν συγκεντρωθεί όλοι οι συντελεστές της ταινίας: Ο Μαρσέλ Καρνέ ο σκηνοθέτης, ο Ζαν Γκαμπέν πρωταγωνιστής, ο Ζοζέφ Κοσμά μουσικοσυνθέτης, και ο Ζακ Πρεβέρ σεναριογράφος. Περιμένοντας την πρωταγωνίστρια Μάρλεν Ντίτριχ, παίρνουν το ορεκτικό τους. Ο Κοσμά δεν μπορεί να συγκρατηθεί και κάτω από το συνένοχο βλέμμα του Πρεβέρ, πηγαίνει στο πιάνο και παίζει αυτές τις σύγχρονες και ταυτόχρονα απλές μελωδίες σιγοτραγουδώντας: "Ω! πόσο θα ήθελα να θυμάσαι

τις ευτυχισμένες μέρες που είμαστε φίλοι..."

Όταν έρχεται ο καφές όλοι ξέρουν το ρεφραίν:

"Τα νεκρά φύλλα μαζεύονται με το φτυάρι

οι αναμνήσεις κι οι νοσταλγίες μαζί..."

Αυτό θα είναι το τραγούδι της ταινίας "Οι πόρτες της νύχτας"

Η Μάρλεν Ντίτριχ, μεγάλη σταρ, γερμανικής καταγωγής, έχει αντιρρήσεις και θέλει να κάνει κάποιες περικοπές και αλλαγές στο σενάριο. Παράδειγμα, θα ήθελε να πληρώσει τον αμαξά με ένα εισιτήριο που θα έβγαζε από τη ζαρτιέρα της, προκειμένου να δείξει τις πολύ ωραίες -πράγματι- γάμπες της. Ο Πρεβέρ και ο Καρνέ δεν της δίνουν σημασία. Προσβάλλεται και αποσύρεται από την ταινία, αφού δηλώσει πως η ταινία και το τραγούδι είναι κακής ποιότητας. Μετά από αυτό, ο Ζαν Γκαμπέν θα βρει μια πρόφαση, για να αποσυρθεί κι αυτός, ακολουθώντας την Ντίτριχ. Τελικά η Ναταλί Νατιέ αντικατέστησε την Ντίτριχ και ο Υβ Μοντάν τον Ζαν Γκαμπέν.

Αργότερα όταν τα Νεκρά Φύλλα θα γίνουν παγκόσμια επιτυχία, η Μάρλεν θα ζητήσει από τον Πρεβέρ να της γράψει ένα παρόμοιο.

Η ταινία καθυστέρησε λιγάκι, γιατί η Ναταλί Νατιέ δεν τραγουδούσε. Ο Ζοζέφ Κοσμά θα βρει τότε μια σπουδαία τραγουδίστρια, μια μεγάλη Κυρία του γαλλικού τραγουδιού, την Κόρα Βωκαίρ για να ντουμπλάρει τα Νεκρά φύλλα.
ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ μετ. Γ. Δαρσακλής